Kijken…

Als klein kind mocht ik zo af en toe de camera van m’n vader gebruiken.
Geweldig vond ik dat!

Toen ik 15 was kocht ik van m’n eerstverdiende geld een spiegelreflexcamera.
Een Zenit.
Van het afdrukken alleen al kreeg je spierballen ?

Sindsdien is m’n camera nooit meer ver van me vandaag geweest.

Wie me op Facebook volgt, haalt misschien z’n schouders wel eens op vanwege alle bloemetjes en beestjes die je weer langs ziet komen.
Vandaag alweer één!

Toch: ik blijf het leuk vinden.
Die camera helpt me om te doen wat ik zelf vaak vergeet: goed kijken.
Kijken naar het licht.
Kijken hoe mooi kleuren zijn: in het morgenlicht, avondlicht, herfstlicht…
Het knallen van het geelgroen van de herfst en het felle roze van het koninginnenkruid.

Kijken ook naar de kleine details.
Dat streepje blauw in het oranje van die atalanta.
De zebra-tekening van z’n voelsprieten.

Zonder camera was ik er aan voorbijgelopen.
Nu sta ik stil en geniet…

* * *

En: ik plaats die plaatjes in de stille hoop dat er iemand mee geniet.
Of: een keer denkt: “Wat grappig als je goed kijkt! Toch ook eens doen…”

Da’s ook het aardige van foto’s (of filmpjes).
Dat je een ander kunt laten meekijken naar iets dat ze zelf niet hebben gezien.
Of hebben kunnen zien.
Who am I talking to?
Dat weten jullie allang ?

Zie ook dit plaatje.
Een dia van opa, die boven water kwam toen ik door de honderden plaatjes van hem grasduinde…
Jawel: dat ben ik…
In m’n geheugen nauwelijks herinneringen van die leeftijd – alleen maar een enkel vaag beeld.

En nu zie ik toch mezelf onbezorgd staan grijnzen meer dan een halve eeuw (oeff…) terug!

De moraal van dit verhaal?
Nou, niet dat vroeger alles beter was – da’s meestal een beetje domme gedachte.
Ook niet om jullie allemaal tot enthousiaste hobby-fotografen te bekeren – hoewel er slechtere hobby’s zijn.

Nee, wat ik bedoel te zeggen, ligt in de lijn van m’n stukje van gisteren: als je in je leven je best doet om goed om je heen te kijken, is dat goed voor je humeur, je geloof en je conditie.
’t Helpt je te ont-stressen, als je -zoals deze week een paar jongens op cat- de dominee even negeert en rustig een plaatje schiet van een fantastische zonsondergang 😀

’t Leert je dat je niet alleen bent op de wereld.
’t Helpt je van gouden momenten kleine monumenten te maken voor later.
’t Laat je beseffen dat er meer is -veel mooiers ook- dan de kopzorgen waar je wakker van ligt.

En: dat er Iemand is die al dat kleine en grote in de hand houdt…

Kijk eens naar de bloemen.
Ze werken niet en ze maken geen ​kleren.
Toch zijn ze prachtig.
Ja, zelfs nog mooier dan ​koning ​Salomo​ in zijn mooiste ​kleren.
Het gras dat vandaag op het veld staat, wordt morgen gebruikt om een vuur te maken.
En toch versiert God het gras met prachtige bloemen.
Dan zal God zeker voor jullie zorgen!
Waarom vertrouwen jullie dan niet op hem?
Lukas 12:27-28