Jezus zei tegen alle mensen:
‘Als je mijn volgeling wilt zijn, dan mag je niet meer aan jezelf denken.
Je moet juist bereid zijn om je leven op te geven, elke dag opnieuw.
En je moet met mij meegaan.
Als je je leven probeert te redden, zul je het juist voor altijd verliezen.
Maar je kunt ook je leven verliezen omdat je mijn volgeling bent.
Dan zul je je leven juist voor altijd redden.’
Jezus zei verder:
‘Stel dat je de hele wereld in bezit krijgt.
Wat heb je daaraan als je je leven verliest?
Of als je jezelf daarmee kapotmaakt?
Als je mijn volgeling wilt zijn, moet je je niet schamen voor mij of voor mijn boodschap.
Want anders zal de Mensenzoon zich ook voor jou schamen als hij terugkomt.
Bedenk dat hij zal komen als koning, met de macht van de Vader en de heilige engelen.’
(Lukas 9:23-27)
Ik hoop dat jullie niet hebben afgehaakt bij de kop…
Want ik weet: dat rare woord komt al jaren niet meer in jullie woordenboek voor.
Dat het woord ooit in de Nederlandse taal is doorgedrongen, is evengoed -denk ik- de schuld van die les hierboven van Jezus.
Hij gebruikt daar een wonderlijke combinatie van woorden: ‘nee zeggen’ en ‘jezelf’.
Wonderlijk, ja.
‘Nee zeggen’ tegen of over een ander – daar hebben we woorden zat voor: ‘weigeren’, ‘ontkennen’, ‘negeren’, enzovoort.
Zoals Petrus ’t bijvoorbeeld drie keer doet: “Ik ken die man niet!”
Of, zoals wij kunnen doen tegen iemand die ons nodig heeft: “Geen zin in… Veel te druk…”
Maar nee zeggen tegen jezelf – da’s toch wel wat apart.
Dat Jezus belangrijker is dan mijn wil of verlangens…
Dat mijn naaste het nodig kan hebben dat ik mijn plannen laat lopen…
Oeff!
Begrijp me goed: ik wil niet zeggen dat je de rest van je leven als een knipmes moet buigen voor elke gril van een willekeurig medemens!
Nee.
Wel dat je zovaak het uitkomt, een bewuste keus uit liefde maakt: wat weegt er zwaarder?
Een beroemd voorbeeld dateert uit de eerste eeuwen van de Christenen.
In die tijd brak nog wel eens de pest uit.
Met als gevolg dat meer dan driekwart van de mensen in een dorp heftig ziek werd en soms meer dan 50% eraan doodging!
Hoewel ze nog niks van bacteriën en virussen wisten, hadden ze prima door dat het ontzettend besmettelijk was.
Wat deed de gemiddelde burger dus?
Zo gauw er iemand ziek werd – wegwezen!
Weg uit huis, straat, dorp…
En de zieken – die werden aan hun lot overgelaten: eigen leven eerst!
Hmmm…
Daar dachten veel Christenen anders over.
Die gingen die straten bij langs en die huizen in.
Om te kijken of ze iets konden doen voor de doodzieke mensen bij hen in buurt.
Een slok water, een vriendelijk woord, misschien zelfs een bordje eten voor degenen die toch beter leken te worden…
Levensgevaarlijk ja!
Ja.
Maar soms is dat de prijs.
De prijs die je wilt betalen om volgeling te zijn van Jezus.
Zeker: soms liet God iets merken van z’n grote kracht, en werden die mensen zelf niet ziek.
Maar vaak ook wel.
In alle gevallen gebeurde het met liefde – da’s zeker.
In alle gevallen werd onze Heer erom geprezen door ongelovigen – al verklaarden ze misschien tegelijkertijd zijn gelovigen voor gek.
* * *
‘Nee zeggen tegen jezelf’.
Rare uitdrukking.
Geen wonder dat dat woord praktisch uit onze taal is verdwenen.
Maar misschien dat jullie het idee willen onthouden?
Dat is namelijk zo gek nog niet.
Zegt Jezus in elk geval ?
