Ik ben er nogal trots op dat ik zo’n beetje alles wat eetbaar is, lekker vind.
Mensen die kokhalsneigingen krijgen bij spruitjes, bietjes, mosselen of tuinbonen – ik vind ’t watjes allemaal!
Dat ik die eigenschap goed van mezelf vind, is eigenlijk ‘een beetje dom’…
Want ik lust al die dingen vooral omdat iemand ze ooit lekker voor me heeft klaargemaakt.
Of omdat ik ze van jongsaf al moest eten.
En, trouwens, om nou te zeggen dat ik alles lust…
Rauwe oesters, brrr…
Franse ingewandworstjes (‘andouilles’) – gewoon vies!
En zo zijn er nogal wel een paar dingen.
Opvallend genoeg allemaal buitenlands…
Oftewel: niks om trots op te zijn, eigenlijk.
Ook voor mij geldt: onbekend maakt onbemind.
Wat ik wel doe – dat is onbekende dingen proberen.
In een restaurant ofzo.
Of uit een kookboek.
Want -denk ik dan- het zou niet op het menu staan, als er geen mensen bestonden die ’t serieus lekker vinden!
Ja toch?
Natuurlijk, soms valt iets tegen.
Die gore worst heb ik nou drie keer geprobeerd op aandringen van Franse liefhebbers – nou, daar ben ik dus niet voor gemaakt!
Maar zij -mensen met verstand van eten- zijn er gek op…
Tja…
* * *
Nu ff serieus.
Want over eten en regels daaromtrent moeten we ons niet (meer) druk maken, zegt God in de Bijbel.
De rottigheid is dat we vaak ook zo met mensen omgaan.
Je beoordeelt iemand naar de eerste indruk – en komt daar nooit meer op terug.
Foute kleren? – Niet m’n bloedgroep!
Familie van …? – Laat maar zitten!
Domme opmerking? – Met jou praat ik niet meer!
Verkeerde buurt? – Daar kom ik niet!
…
Het logische gevolg?
Eén: heel veel leuke mensen leer je zo niet kennen.
Twee: je gaat alleen maar om met ‘jouw soort mensen’.
Vertrouwd, maar ook eenzijdig en beperkt.
Omdat je nooit wordt tegengesproken…
Omdat je de gaven in je leven mist die anderen je kunnen (en willen!) geven…
Omdat je jouw talenten niet kunt gebruiken voor hen die ze het hardst nodig hebben…
* * *
Als ’t om eten gaat, leren we dat dat gevarieerd moet zijn: de Schijf van Vijf enzo.
En eigenlijk is het precies hetzelfde met mensen.
Niet omdat ‘diversiteit’ op zich altijd leuk, makkelijk of voordelig is.
Nee.
Maar het is wel Gods ei van Columbus.
Zeker voor de kerk!
Gewoon uitproberen dus.
Is gezond ?
Als het hele lichaam alleen maar uit ogen bestond, dan zouden we niet kunnen horen.
En als het hele lichaam alleen maar uit oren bestond, dan zouden we niet kunnen ruiken.
God heeft elk deel van het lichaam een eigen taak gegeven.
Precies zoals hij dat wilde.
Een lichaam bestaat dus uit veel delen, en al die delen zijn verschillend.
Want als ze allemaal hetzelfde waren, zouden ze nooit met elkaar één lichaam kunnen vormen.
Het oog kan niet tegen de hand zeggen: ‘Ik heb je niet nodig.’
En het hoofd kan niet tegen de voeten zeggen: ‘Ik heb je niet nodig.’
Nee, natuurlijk niet!
Sommige delen van het lichaam lijken minder belangrijk, maar we hebben ze toch echt nodig.
I Korintiërs 12:17-22