Zoals men ijzer scherpt met ijzer,
zo scherpt een mens zijn medemens.
(Spreuken 27:17)
“Waarom maken jullie ruzie?!”
“Huh, ruzie? We maken helemaal geen ruzie!”
Fragmentje uit mijn jeugd ?
Misschien herken je het wel: je hebt met je broer(s) of zus(sen) een levendige discussie. Uiteraard geef je je niet zomaar gewonnen, zo werkt dat met familie.
Je houdt van ze, maar daarom slik je nog niet alles wat ze zeggen voor zoete koek.
Je probeert je punt net zolang te maken, tot je moet opgeven.
Of: tot je gewonnen hebt, natuurlijk!
Zolang dat duurt, tenminste…
En midden in zo’n ‘woordenwisseling’ komt Pa of Ma erbij.
“Stop met ruzie maken!”
“Huh, wie dan?”
Zo ging ’t in elk geval bij ons thuis vaak.
Tot het randje – en, jawel, er ook wel eens over…
Maar zelfs dan bleef onveranderd dat je van elkaar hield.
(Of, zoals ds Janssen zou zeggen: … dat je elkaar ‘liefhad’ – ook goed!)
De Duitsers hebben daar een mooi spreekwoord voor: “Was sich liebt, das neckt sich.”
Vrij vertaald: als je van elkaar houdt, plaag je elkaar.
Tussen haakjes: ook wel goed om dat spreekwoord om te draaien.
“Als je van elkaar houdt, mag je elkaar plagen.”
Want plagen zonder liefde, dat wordt al heel snel pesten…
Toen ik hier over aan het nadenken was, kreeg ik zomaar het idee dat dit (mee) de reden is waarom we elkaar als Christenen ‘broer en zus’ noemen.
De overeenkomst is er sowieso.
Als broers en zussen roep je niet de hele tijd dat je van elkaar houdt (hoewel ’t misschien wel een keer vaker mag…).
Als broers en zussen scherp je elkaar regelmatig op, want daar leer je van.
Als broers en zussen heb je -wat er ook gebeurt- één ding gemeenschappelijk: je ouders, het niet uit te wissen gegeven, dat je bij elkaar hoort.
Als broers en zussen kun je elkaar best wel eens in de haren vliegen – maar uiteindelijk wint de band: de liefde.
En als de broers en zussen dat even vergeten, dan komt Pa tussenbeide – of grote Broer:
“Hé, rustig aan!
Bekvechten mag, plagen ook – maar geen ruzie!
Want Ik wil dat jullie van elkaar houden.
En dat kun je.
Omdat Ik van jullie houd.”
“Ja, Pa!
Sorry, Broer!”
…
Ik houd van jullie, net zoals de Vader van mij houdt.
Doe wat ik van je vraag.
Want dan blijft mijn liefde je leiden.
Ook ik heb altijd gedaan wat de Vader van mij gevraagd heeft.
En zijn liefde heeft mij altijd geleid.
Ik vertel jullie al deze dingen, omdat ik wil dat jullie dezelfde vreugde voelen als ik.
Ik wil dat jullie vreugde volmaakt is.
Ik geef jullie deze regel: Houd van elkaar, net zoals ik van jullie houd.
(Johannes 15:9-12)
PS: mocht je intussen de titel nog niet snappen: ik heb van Els (die de Slagersvakschool heeft gedaan!) geleerd dat de meeste ongelukken gebeuren met botte messen, niet met scherpe.
Mooi doordenkertje, lijkt me 🙂