Wees daarom zo voorzichtig als een slang.
Maar wees tegelijk zo onschuldig als een duif.
Matteüs 10:16
Ik had ’t pas over de eerste indruk die we ons van mensen vormen.
Vaak binnen een paar tellen al.
Op zich logisch en handig.
Minder handig is ’t dat we maar moeilijk van die eerste indruk afkomen…
Een vriendin die mij al heel lang kent, zei een keer dat ze mij bij de eerste ontmoeting maar een rare snuiter vond.
Eigenwijs, bijdehand en op de verkeerde momenten luidruchtig.
Oeff…
Gelukkig was ze zo wijs om in de keren daarna een ‘open mind’ te houden en leerden we elkaar echt kennen.
(Voor de nieuwsgierigen onder jullie: nee, ik heb ’t niet over Els ?)
* * *
Oké, maar soms kom je iemand tegen en zonder dat je het een naam kunt geven, gaan alle alarmbellen in je hoofd af.
Je instinct, je zesde zintuig -of hoe je het ook noemt- zegt: “Uit de buurt blijven! Wegwezen!”
Wat doe je dan?
Als Christen die geleerd heeft: “Heb je naaste lief als jezelf”?
Hmm, best lastig, vind ik.
Een paar gedachten hierover:
Eén: bedenk sowieso dat je je kunt vergissen en jouw instinct ook.
Maar dat wil niet zeggen dat je het moet negeren!
Ons zesde zintuig is dan misschien niet bewust of te controleren – zo’n gevoel komt wel ergens vandaan.
Een dokter kan -dankzij jaren ervaring- soms meer ‘zien’ dan een apparaat of laboratoriumtest meten kan!
En jijzelf kunt soms met je ogen dicht ‘voelen’ dat er iemand naar je kijkt…
Kort en goed: wees op zo’n moment voorzichtig (‘als een slang’) – want er zijn gevaarlijke mensen.
Onze Heer zelf maakt z’n leerlingen daarvan bewust: als Christen loop je nog meer risico dan gemiddeld om slachtoffer te worden van gevaarlijke mensen.
Is dat erg?
Niet per se – maar wel iets om rekening mee te houden.
Ik snap onze Heer niet altijd, maar ons voor de gek houden, doet-ie niet!
Dan het tweede.
“…zo voorzichtig als een slang.
Maar wees tegelijk zo onschuldig als een duif”
Ik vind dat best mooi gezegd van onze Heer.
Denk aan de laatste twee ‘naasten’ van Jezus voor z’n dood.
Links één en rechts één.
De ene is precies wat z’n eerste indruk al liet vermoeden: een arrogante etterbak van een kerel.
En die tweede?
Die hing er voor dezelfde misdaden als de eerste: roof en moord.
Maaar – daarachter blijkt toch iets meer te zitten.
“Denk aan mij” – da’s alles wat deze crimineel durft te vragen…
En Jezus: “Vandaag nog: jij en ik, in het paradijs!”
* * *
“… behoud de onschuld van een duif”
Laten we dat maar doen, bij de nodige voorzichtigheid.
Een ‘open mind’ houden in ons oordeel over anderen.
Want vergissen is menselijk…
En niemand is volmaakt…
Sterker: we zijn letterlijk allemaal zondaren.
Ook op die manier kunnen we licht van Jezus laten schijnen in een vaak harde en donkere wereld.
Zacht licht…
Uitnodigend licht…