Er was eens een Romeinse keizer.
Een ijverig type met veel talenten.
Minpuntje: hij was nogal jaloers.
Op een dag merkt hij dat een bepaalde minister (Kyros) erg populair is bij de bevolking.
Hij komt bij een racewedstrijd in het stadion – gaat het publiek niet alleen zijn naam roepen, maar ook die van Kyros!
En dat kan natuurlijk niet – vindt de keizer.
Maar om nou zonder goed excuus de man te laten executeren, da’s ook zo wat.
Al helemaal als je Christelijke keizer bent…
Z’n oplossing?
Hij benoemt Kyros tot bisschop.
Om precies te zijn, bisschop van een plek in zijn rijk, waar de bevolking de laatste vier bisschoppen heeft vermoord.
Dat deden ze omdat de keizer elke keer een bisschop aanstelde die niet van hun kerkelijke ‘bloedgroep’ was…
Kortom: een soort van David-truc: je weet wel, met die man van buurvrouw Batseba.
Probleem opgelost.
Denkt-ie!
Maar de kersverse bisschop is niet gek.
Hij komt op z’n nieuwe standplaats aan en z’n eerste kerkdienst is met Kerst.
En hij weet: als ik één woord verkeerd zeg, hangen ze me op…
En wat doet-ie?
Hij houdt vermoedelijk de kortste preek aller tijden ?
“Broeders en zusters, laten we vandaag de geboorte van onze Heer Jezus vieren met stilte. Want het begin van Jezus’ geboorte was niet spreken, maar het luisteren van Maria naar Gods Woord. Amen.”
Applaus!
” En Kyros kwam van de preekstoel naar beneden en bleef daar bisschop tot zijn dood.”
* * *
Humor.
Vind ik toch!
En volgens mij ook wel een leerzaam verhaaltje.
Helemaal als je bedenkt dat Christenen niet alleen vroeger, maar ook vandaag nog wel eens ruzie maken over meningen die ver verwijderd zijn van wat God ons in de Bijbel vertelt!
De les: een flinke dosis mensenkennis, een scheutje humor, en niet al te veel woorden…
Ja, ik weet: sommige conflicten los je juist wel op door te praten.
Maar soms zijn tegenstellingen zo onlogisch en/of vastgeroest, dat praten zinloos is.
En een goed getimede grap of knipoog kan dan wonderen doen.
Onze Heer zelf doet ook een keer zoiets, trouwens.
Misschien ken je dat bijzondere verhaal.
Een stel kerkelijke bobo’s komt met een vrouw bij Jezus.
Ze is betrapt op vreemdgaan en ze hopen dat ze door die vrouw Jezus op een ‘foute’ uitspraak kunnen betrappen.
Luister mee:
Ze zeiden tegen Jezus:
‘Meester, deze vrouw heeft met een andere man geslapen, en dat is ontdekt.
Volgens de wet van Mozes moet zo’n vrouw gedood worden.
Wat is uw oordeel?’
De wetsleraren en de farizeeën hoopten dat Jezus iets strafbaars zou zeggen.
Want dan konden ze hem aanklagen.
Maar Jezus boog zich voorover en schreef met zijn vinger in het zand.
De wetsleraren en de farizeeën bleven hun vraag herhalen.
Toen keek Jezus op en zei:
‘Wie van jullie heeft nooit iets verkeerds gedaan?
Die moet als eerste een steen naar de vrouw gooien.’
Daarna boog Jezus zich opnieuw voorover en schreef weer met zijn vinger in het zand.
Toen liepen de mensen één voor één weg, de leiders van het volk het eerst…
(Johannes 8:4-9)
Hetzelfde recept – van de Heer en de bisschop.
Een knipoog, een paar goedgekozen (!) woorden…
… en een pikdonkere situatie wordt opeens licht!
PS: voor de diehards die het oorspronkelijke verhaal willen lezen: ik heb ’t uit de zesde-eeuwse Kroniek van Johannes Malalas (14:16). Niet online te vinden, helaas. Als je wilt, heb ik wel een pdf-je ?