Maak je dus geen zorgen.
Zeg niet: ‘Hoe komen we aan eten?’ of: ‘Hoe komen we aan drinken?’ of: ‘Hoe komen we aan kleren?’
Met die dingen houden de mensen zich bezig die God niet kennen.
(Matteüs 6:31-32)
Over deze tekst (en de rest) preekte ik gisteravond.
Op het moment dat ik dit schrijf, heb ik de preek erover net af…
Amen.
Genoeg ook.
En toch…
Toch blijft dat ene zinnetje bij me haken:
“Met die dingen houden de mensen zich bezig die God niet kennen.”
Is wel typisch de Here Jezus dit.
Het zo zeggen, dat je eerst denkt dat je het snapt en dat je er dan toch niet klaar mee bent…
Want als ik naar mezelf kijk: ik maak me wel zorgen.
Maar ik ken God toch?!
En andere mensen, waarvan ik ook zeker weet dat ze God kennen, maken zich soms nog meer zorgen dan ik.
Oké, heel soms kom ik iemand tegen die dat niet of nauwelijks doet.
Die niet uit onwetendheid, maar juist heel bewust weigert zich zorgen te maken.
Die tegen zichzelf zegt:
“God zorgt voor mij. Punt.
Wat de toekomst brengen moge, mij geleidt des Heren hand!”
Eerlijk is eerlijk: dat maakt elke keer indruk op mij.
Het doet me goed.
Het helpt me om het zelf zo te doen.
En -stiekem- ben ik ook wel eens een beetje jaloers op zulke gelovigen…
“Dat wil ik ook kunnen!”, denk ik dan.
* * *
Oké…
Ik gok erop -ik ben immers ook maar een gewoon mens ?- dat jullie dit wel een beetje bekend voorkomt.
Misschien dat ik aan dit praktische gegeven nu dan iets kan toevoegen om over na te denken.
Even eerder in de Bergrede had Jezus die woorden gezegd die het thema van dit project zijn:
Zo moeten ook jullie een licht zijn en schijnen voor alle mensen.
Dan zien ze de goede dingen die jullie doen.
En dan zullen ze jullie hemelse Vader eren.
Mijn idee: zou ‘je niet zorgen maken’ niet een deel zijn van het licht dat we in deze wereld laten schijnen?
Je zorgen maken, veel over die zorgen praten en ze dan soms ook nog veel groter maken om aandacht te krijgen – dat klinkt wel interessant (?), maar toch…
Het getuigt niet echt van veel vertrouwen op degene wiens naam je draagt – ‘Christen’.
En omgekeerd: bewust, overtuigd je zorgen bij God parkeren maakt je juist -al kun je verder helemaal niks!- een indrukwekkende getuige van Christus.
Da’s één.
Bovendien heb je op die manier meer energie, tijd, spirit en plezier om bezig te zijn met dingen waarin je wel een verschil kunt maken!
Win-win, lijkt me ?
Iets om over na te denken wel.
En: om in je gebed in praktijk te brengen.
Bijvoorbeeld met dat andere wereldberoemde gebed, het Serenity Prayer:
God, give me grace to accept with serenity
the things that cannot be changed.
Courage to change the things
which should be changed,
and the wisdom to distinguish
the one from the other.
Living one day at a time,
enjoying one moment at a time,
accepting hardship as a pathway to peace.
Taking, as Jesus did,
this sinful world as it is,
not as I would have it.
Trusting that You will make all things right,
if I surrender to Your will.
So that I may be reasonably happy in this life,
and supremely happy with You forever in the next.
Amen.