Assumption is the mother of all screw-ups.

 

Veroordeel andere mensen niet, dan zal God jou ook niet veroordelen.
Want zoals jij kritiek hebt op andere mensen, zo zal God kritiek hebben op jou.
En God zal jou beoordelen zoals jij andere mensen beoordeelt.
Matteüs 7:1,2

Een verhaaltje van vroeger eerst.
Van lang geleden, toen ik een jaar of 16 was, en m’n vader dominee in Groningen.

Zondagavond.
De telefoon gaat.
M’n vader pakt de telefoon op.
Zegt 5 minuten bijna niks.
Af en toe ‘ja, maar’ en ‘nee, echt niet’.
En toen opeens: klaar.
Maar aan z’n hoofd kun je wel zien dat het gesprek niet helemaal lekker liep…

Wat was het verhaal?
Hij had ’s middags gepreekt in een dorp in de provincie.
De beller was een vrouw.
Een hele boze vrouw.
Want: dominee had met anderen over haar geroddeld en dat zelfs zo in de preek verwerkt dat iedereen wist dat ’t over haar ging…

Da’s niet fijn, natuurlijk.
Behalve dan dat m’n vader geen idee had over wie of wat ’t ging!
Blijkbaar had de preek ‘per ongeluk’ een pijnlijke plek geraakt.
Maar ‘per ongeluk’ – daar houden we niet van, en dus moest er opzet in het spel zijn…

Waarom vertel ik dit?
Nou, omdat ’t volgens mij een aardig voorbeeld is van ‘oordelen’.
Zonder dat je de (hele) situatie van iemand kent, heb je je oordeel klaar.
En dan zit je er -dus- half of helemaal naast.

Dom van jou.
Minstens onprettig voor die ander.
Simpel: niet doen, dus!

Tja…
Toch – toch doen we ’t bijna vanzelf!
Zonder reden gaan we zomaar uit van het slechtste bij een ander.
Uit angst bijvoorbeeld, omdat we ‘t niet leuk vinden wat-ie zegt of doet.
Of omdat die ander niet bij ‘ons soort mensen’ hoort.

Als een Ajax-speler een dikke overtreding maakt op een PSV-er, dan is dat per ongeluk.
Uiteraard!
En als ’t omgekeerd is, is het met opzet.
Uiteraard!

Dat dus!

* * *

Ja, maar…
Ja, maar mag je dan van Jezus niks verkeerd vinden en nergens iets van zeggen?
Jawel.
Als ’t nodig (!) is, mag je best uitleggen waarom iets (≠ iemand!) niet deugt.

Maar, zoals onze opa’s en oma’s terecht al zeiden:
“Als er één vinger naar de ander wijst, dan wijzen er drie naar jezelf!”

Als je dat snapt en toepast, ben je weer een stapje verder in zachtmoedigheid.

Lichter in jezelf.
Lichter voor een ander.

Just try it!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *